DOLAR
34,2494
EURO
37,5954
ALTIN
2.933,05
BIST
9.102,64
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul
Parçalı Bulutlu
30°C
İstanbul
30°C
Parçalı Bulutlu
Cumartesi Hafif Yağmurlu
27°C
Pazar Az Bulutlu
24°C
Pazartesi Açık
26°C
Salı Az Bulutlu
25°C

Abdulbaki ERDOĞMUŞ

Abdulbaki Erdoğmuş, 1 Ocak 1958 yılında Genç doğumludur. İlkokulu Genç’te İmam Hatip okulunu da Diyarbakır da bitirdi. Erzurum Yüksek İslam Enstitüsü (İlahiyat Fakültesi) mezunu olup Medrese Eğitimini de Diyarbakır da tamamladı. İmam Hatip ve Müftülük görevlerinden sonra 1999 seçimlerinde ANAVATAN Partisinden 21. Dönem Diyarbakır milletvekili olarak seçildi. Aktif siyasetten sonra Sivil Siyaset çalışmalarına devam eden Erdoğmuş, Sivil Siyaset Platformu ve Sivil Siyaset Girişimi Sözcülüğü yaptı. Şimdi ise Sivil Siyaset Hareketi Koordinatörlüğünü yapmaktadır. Yayınlanmış 3 kitabı vardır.

Genel AF İhtiyacı

A+
A-

Af, hak sahibinin hakkından vazgeçmesi ve olanları unutmasıdır. Devlet açısından Af ise devletin cezalandırma hakkından vaz geçmesidir.

Cezalandırma hakkı, meşruiyetini adalet ilkesinden ve toplumsal faydadan alır. Cezalandırmanın faydası söz konusu değilse, cezadan vazgeçmek hem adalet ilkesine hem de toplumsal faydaya daha uygundur.

Af ile toplumsal fayda gözetilerek, hükmedilmiş cezaların kaldırılarak barışın sağlanmasına katkı yapılması amaçlanır. Bu nedenle Affın, geçmişte vuku bulmuş olayların tamamıyla unutulmasına vesile olması gerekir.

Af uygulaması, adalet ilkelerini zedeleyecek veya toplumda adalet duygusunu zayıflatacak sonuçlar doğurabilir. Bu durumda, zararı defedecek ve yararı artıracak çözümlerin geliştirilmesi zorunludur.

binguven-bal2

Bunun için de adalet ve barış zeminini güçlendirecek, hak ve hürriyetler alanını genişletecek ve herkese hukuk güvencesi sağlayacak bir siyasal proje ile toplumun ikna edilmesi ve bunun için de Affın bir ihtiyaç olduğuna inandırılması gerekir.

Hukuk devletlerinde AF, devletin veya devlet başkanlarının acıma, merhamet duygularının bir sonucu olarak düşünülmez ve bu amaçla uygulamaya konulmaz. Tamamıyla toplumsal fayda ve siyasal barış gözetilerek baş vurulan bir yöntemdir.

Bu bağlamda siyasal suçlar dışında da vatandaş adına devlet, Af yetkisini kullanabilir ancak vatandaşın mağduriyetini tazmin etmek zorundadır.

Benim dikkat çekmek istediğim asıl husus; Siyasal Aftır. Çünkü siyasal suç olarak görülen eylemler, doğrudan devlete karşı yapıldığı için failler cezalandırılmaktadır.

Bu nedenle Af söz konusu olacaksa, öncelikle devletin; kendisine yönelik eylemlerden ceza almış mahkumları serbest bırakması gerekir.

Düşünce, fikir, siyaset veya bir gruba aidiyet nedeniyle mahkûm olmuş insanlar için AF dilenmez.

Kumpas kurularak, sahte ve uydurma siyasi gerekçelerle mahkûm edilen binlerce Kürt ve KHK ile mahkûm edilen on binlerce masum insan var. Bunlar doğrudan iktidar/devlet tarafından mağdur edilmiştir.

Sadece iltisak veya Örgüt propagandası gerekçesiyle cezalandırılmış yüz binlerce insan var.

AİHM (Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi) kararlarına rağmen ceza evinde hukuka aykırı olarak tutulan insanlar var.

HDP eş genel başkanları Figen Yüksekdağ ve Selahattin Demirtaş, Aydın bir İş insanı olan Osman Kavala, gazeteciler, yazarlar, milletvekili ve Belediye Başkanları gibi tamamıyla siyasal gerekçelerle cezalandırılmış insanları “suçlu” kapsamında değerlendirmek evrensel hukuk ilkelerine aykırı düşmektedir.

Bu uygulamalar, birer hak ihlalidir, kime ve hangi kesime karşı uygulanırsa uygulansın hukuki bir meşruiyeti olamaz.

Bu kapsama alınanlar için Af; bir bağışlama, lütuf ve İhsan değildir, İktidarın/devletin yanlışından dönmesidir.

Farklılıkları nedeniyle haklarını arayanların, hukuksuzluğa ve ayırımcılığa itiraz edenlerin, sistemi ve iktidarı eleştirenlerin cezalandırılması kabul edilemez.

Toplumda yaşayan herkesin eşit muamele görme hakkı vardır. Bizlerden farklı olanları, ötekileştirilenleri ve hakları ihlal edilenleri savunmak, ‘insanlık onuru’ borcumuzdur.

Anayasanın 10. maddesine göre “Herkes, dil, ırk, renk, cinsiyet, siyasi düşünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayırım gözetilmeksizin kanun önünde eşittir. “

Anayasanın kendisi; farklı dil, ırk, din ve mezhebe bağlı vatandaşların varlığını kabul etmiş, bunlar arasında ayırım yapılmamasını öngören eşitlik ilkesini getirmiştir.

Bu durumda farklılığı ve farklılıktan doğan hakları talep edenleri cezalandırmak anayasaya aykırı olmaz mı?

Ayrımcılık yapmamak, eşitlik ilkesinin ayrılmaz evrensel bir ilkesidir. Kürt olduğu, kimlikten doğan haklarını talep ettiği veya bir gruba aidiyeti nedeniyle insanları cezalandırmak ayırımcılıktır.

Toplumumuz, çoğulcu ve farklı unsurlardan oluşmaktadır. Farklılığı ve farklı olanı cezalandırmak yerine, fikir özgürlüğünü ve hak taleplerini suç olmaktan çıkarmak gerekmez mi?

Farklılık ilahi olduğu kadar bir doğa kanunudur. Aynileştirmek, tekleştirmek veya yok saymak yerine doğada gördüğümüz farklılıkların uyumu gibi bir yol aramak ve bulmak zorunda olduğumuzu hatırlatmak isterim.

Bu bağlamda Genel Affı, toplumsal ve siyasal barışımız için gerekli görüyorum.

Kuşkusuz buna karar verecek olan da Af tasarrufunda bulunacak yetkili organdır.

Cumhuriyetin 100 yılını da göz önünde bulundurarak TBMM’nde alınacak kararla kapsamlı bir Af kaçınılmaz hale gelmiştir.

Yazarın Diğer Yazıları
rodi
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.