Sensiz Bayramların tadı yok be annem!

31 Mart 2020 tarihinden sonra sensiz bir hayat başladı

Sensiz ikinci bir bayram daha geçti ama tadı tuzu kalmadı

Her arefe günü yanına gelir, sarılır öper koklardım

Sensiz Bayramların tadı yok be annem

***

Bu bayram ne sen vardın ne de kimse

Sensiz bir bayramın tadı yok be annem

11 evlat yetiştirip evlendirdin

Her birinden olan torunları sevdin sevdirdin

Bu dünyada her halinle bize rehberdin

Sensiz bir bayramın tadı yok be annem

***

Küçük bir dünyam vardı seninle

En küçüğündüm, hep yatağında büyüttün ninnilerle

Yanına gelirken biraz geç kalsam, endişelenir, üzülürdün

Bu arefe gidemedim, bekleyen de yoktu annem, çünkü sen yoktun…

Bir daha hissedemediğim kokunu özledim annem

***

Mezarının başına geldim, selam verdim ama cevap alamadım

Babam ile yan yana huzur içinde uyuyordun

Bir süredir rüyalarıma da gelemez oldun

Oturdum, ağladım, Yasinler, dualar okudum

Yoksa sen bana, küstün mü be annem

***

Sen gideli köyüme gitsem de tat alamadım

Evin yanında oh çektiğin, nefes aldığın yeri de bulamadım

Balkondan Serê Gace’ye bakıp selam veriyordun

Tam karşında yatan Cemal efendiye ve Emine kızına dualar okurdun

Hayatını sana adayan Fatma neneyi, komşuları anardın

O günleri anımsayarak ağladım be annem

***

Büyüyemedim mi be annem

Seni her zaman anıyorum, ama daha çocukken annelerini kaybeden Enes’i Sibel’i

Torunun Ayten’nin geride bıraktığı Mehmet’i Efe’yi ve Samet’i

Utandım, onların yanında 48 yıl beraber yaşadıktan sonra annem deyip ağlamayı

Acaba ben büyümedim mi be annem

***

Neden senin kokunu unutamıyorum annem

Başımı dizine koymayı, saçlarımı okşamanı

Can’ın seni öptürmek zorunda bırakmasını, Asya’ya “Qiza min baqıl e” demeni

Misk amber kokunu, özledim be annem

Seni çok ama çok özledim annem

Yaratan Allah, ebedi aleme irtihal eden Anne, Baba ve tüm akrabalarımıza rahmetiyle muamele eylesin, amin….

Galip AKENGİN