Cafer YURTSEVER

Sarayıcedid’de dar koridorlu bir apartmanın altıncı katı. Koridor dar, çünkü asansör kapısı açılınca aradan geçmek için yer kalmıyor. 29 numaralı dairenin kapısını Faik açtı. Faik, Fahri Alimoğlu’nun ağabeyi, ama Fahri’den daha genç gösteriyor.  Fahri, salonun balkona açılan kapının arkasında kalan...

Sabaha doğru, saat 03:45 de hanım dürttü. “Kalk” dedi. “Uyanmış, içeride dolaşıyor…” Kimin uyandığını, kimin içeride dolaştığını biliyorum. Yataktan fırladım. Odasının kapısından başını uzatmış, karanlıkta yönünü bulmaya ve duvara yansıyan gölgesini tanımaya çalışıyordu Tayyar Ağa. Tam tekmil, günlük üstünü giyinmiş,...

Olaysız geçen bir gün yoktu bir ara Paradan altı sıfır atılmamıştı daha. İnsanlar ellerini yıkıyorlardı, ama maske takmıyorlardı.. Olaylar zincirine iki katlı Taksim- Bostancı otobüsüne konulan bomba eklendi en son. Biletçi patlamadan önce bombayı otobüsün imdat çıkış penceresinden dışarı fırlatarak...

Ellerine baktım yaşlı adamın. Parmaklarına… İlk kez bu kadar yakından, ekrana bakar gibi değil, aynadan kendime bakar gibi baktım. Ayaklarımın altından küçük taşlar kayıyor; gözlerimin önünden küçük dereler akıyor, gölge dolu yamaçlar geçiyor; yüreğimde çocukça kıpırtılar… Düşlerimizi ne zaman kurduğumuzu,...

Yıl 1968.  Belediye başkanı Fahri Atabey’di. Haşim İşcan’dan sonra Faruk Ilgaz kısa süreli başkanlık yaptı. Mart ile Haziran ayları arasında, yani üç ay kadar…  Tanıdığım bir kontrol mühendisi ile tanıdığım birkaç arkadaş, Üsküdar’da %5 ile bir iş almışlardı. Gittim, “arkadaşlar”...

Yolda Sabri Bey şaka ile karışık, “Bak, Raif Kurt adı gibi kurttur, dikkat et seni yemesin!” dedi. İstanbul’da tanıdık yok, kimseler yok. Kendisinden Levent’teki daireyi satın aldığım Raif Kurt iş teklifinde bulundu. Raif avukat idi. 6. Ağır Ceza Reisi Sabri...

Başladığınız işi bitirmelisiniz. Bir isim yapmıştık, kimselere “İşi yarıda bıraktılar” dedirtmezdim.  İlk altyapı işi bir buçuk yıl sürdü. Ben, Enis ve Altan Bey üç ortaktık. (…) Altan Bey, “ben ve Enis Bey mühendisiz. Bizim ortaklık payımız daha yüksek olmalı. Bizim...

Hanımı karşıma aldım. Diz dize, göz göze, ellerinden tuttum. Avucumda… “Gurbet yok artık. Bir manifatura dükkânı açarım, bir daha da bir yerlere gitmem,” dedim. Gözleri parladı. İnanmıyordu, inanmış gibi davrandı yine de… Hanım sevinçli ve mutluydu. Onun sevinçten kabına sığmadığı...

İşe girmek başka, iş bulmak başka şey. Peşinen bu böyle biline. İşe girdim çıktım, derler. Sanki banyoya girdim çıktım, der gibi. İçeriye bakmış çıkmış. Gördüğü manzara içini açmamış. Aradığını bulamayan hırsızın zaman bulup ev sahibine not bırakma alışkanlığını hatırlasa, adımını...

Antenler çatıda olur. Bizim çanak anten binanın önünde, ana yolun kenarında yarım boyda bir telefon direğinin üzerindedir. Direkler dikildi ama, telefonun ömrü uzun sürmedi. Rüzgar esti teller koptu. Yağmur yağdı teller koptu..

Herkesin isteyip de, kimselerin başaramadığı bir düzenin adıdır barış.

Köyün muhtarı cep telefonunu şarj bataryasının üzerine, bataryayı da üst kata çıkılan dış merdivenin ikinci basamağına bıraktıktan sonra, “seni bakanla tanıştırayım” dedi pat.

Arpa, buğday, fik ekildiğini biliyor muydunuz? Nerede? Karer'de, Buban'da, Karapınar'da.

Elimde dizüstü çantası, boynumda kravat yürüyüş yolundaydım.

Ankara neresidir?

Başarılar, sevinçler alkışlanır.

Ağıtın bir dili var mıdır? Türkçesi, Kürtçesi, diğercesi?