KARAÇUBUK DERNEĞİNDE TAZİYE YEMEĞİ KALDIRILDI!

Sonradan oluşan yemekli taziye geleneği külfete dönüşünce, buna dur demek için öncü gerekiyordu, Özcan’ımızın vefatıyla bidat olan bu gelenek, dernek yönetimi ve ailemizin kararı ile kaldırıldı.

Yorum analiz: Galip AKENGİN

8 Aralık, ailemiz için kara bir gün oldu. Babam ve annemin üçüncü büyük torunu, ablamın oğlu 48 yaşındaki Özcan Aybar, geçirdiği kalp krizi sonucu ebediyete uğurladık. Her ölüm haber olmuyor ama bazı kişiler yaşarken, bazıları da ölünce; iz bırakır.

Metropollerde dayanışmayı sıcak tutmak amacıyla kurulan ve en önemli işlerin başında gelen taziye kaldırma kurumuna dönüşen derneklerin gelenek hale getirdiği taziye yemekleri, ekonomik süreçle beraber, büyük bir külfet ve israfa dönüşmüş durumda. İnancımıza göre de bidat olmasına rağmen devam edilmesi, tüm derneklerde tartışılıyor ancak sona erdirilmesi cesaret edilmiyordu.

ÖZCANIMIZ GİDERKEN İYİLİĞE VESİLE OLDU

Yıllardır İstanbul derneklerinden başlayan taziye yemeği geleneği, Adaklı Karaçubuk (Dımlag) Köyü Derneğinde dernek yönetimi, Akengin ve Aybar ailelerimizin de kararı ile Özcan’ımızın vefatıyla son buldu.

Taziyemize Cumhurbaşkanlığı İdari İşler Başkanlığı Müşaviri Zeki Korkutata ile beraber teşrif eden bölgemizin alimi Sebahattin Elçani Hocaefendi de bu konuda 2013 yılında gazetemize özel yaptığı açıklamaya vurgu yaparak, “Böyle güzel bir kararı aldığınız için sizi kutluyorum. Biz yıllar önce Haberci 12 gazetemize bu konuda geniş bir açıklama yapmıştık. Bugün de böyle bir doğru karar alan dernek yönetimine ve bunu kabul eden aileyi tebrik ediyorum. Çünkü yemek işi büyük bir sorun haline gelmişti” dedi.

‘CENAZE SAHİBİNİN YEMEK VERMESİ BİD’ADTIR, GÜNAHTTIR’

Elçani, sözlerini şöyle sürdürdü:

“Cenaze sahibinin masraf edip taziye yerini hazırlaması mekruhtur. Cenaze sahibinin yemek vermesi dinimize göre bid’adtır ve günahtır.

Peygamber efendimiz (SAV) amcaoğlu Hz. Cafer’in vefatının haberini alınca ‘Herkes Cafer ailesine yemek hazırlasın çünkü onlar üzüntü ve kederleriyle meşguldürler’ diye buyurmuştur. Tirmizi ve Hakim gibi hadis alimleri nakleder. O gün bugündür Müslümanlar, ölünün evine yemek yapar ve götürür, hem kendileri yer, hem de cenaze halkına eşlik eder. Özellikle İstanbul’umuzda taziyeler için derneklerde bu gelenek olursa; daha güzel hizmetler yapmış olurlar. Cenabı Allah bu vesile ile birliğinizi, dirliğinizi, iriliğinizi artırır inşallah.

Derneklerde cenaze sahibine yiyecek ve içecek masrafları yüklenirse o zaman komşular cenazeden dolayı olan üzüntüyü paylaşmak yerine cenaze sahibine masrafları yükleyerek acısını daha da artırarak onu incitmiş olurlar.

 Olabilir ki hali vakti iyi olan birisi bunu yapabiliyorsa da, direk kendisi köyünün derneğine yardım etsin, bıraksın!.

Masrafları dernek yapsın ki yenilen ve içilen şeyler helal olsun. Çünkü bu adet böyle giderse, dernek evlerinde fakirin zorlanarak vereceği yemek haram olur.

Aileler, acı içinde annesi ve babası için malını mülkünün feda eder durumdayken imkanı olmayanların krediye başvurmaları, tamamen haramdır. Bu kabul edilemez.”

“DİNİMİZDE ÖLÜNÜN YEDİNCİ GÜN, KIRKINCI GÜN VEYA ELLİNCİ GÜNÜ YOKTUR”

“Dinimize göre ölüleri devamlı hayır ve hasenatla anmak gerekiyor.

Kitabımız Kur-anı Kerim’de yedinci günü, kırkıncı günü yada ellinci günü diye bir şey yoktur. Sonradan eklenen geleneklerdir.

Atalarımızı her zaman güzellikleri ile, hayırları ile yad etmek ve onlar adına amel defterlerini açık tutmak için hayırlarda bulunabilmeliyiz.”

AYBAR: ORTAK KARAR ALDIK

Konu ile ilgili öncülük eden Karaçubuk Dernek başkan yardımcısı ve vefat eden Özcan’ın amcası Yusuf Aybar, “Bizler bir şey yaparken tabiki helal ve haram’a bakmakla yükümlüyüz. Haram olan bir israfı önlemek için bugün benim yeğenime denk gelmesi, hayırlara vesile olacaktır. Biz ailecek imkânsızlığımızdan değil, imkânı olmayanları düşündüğümüz için ve bidat olan bir uygulamayı kaldırmak için ortak bir karar aldık” diye konuştu.

AKENGİN: “BU ADIM TÜM DERNEKLERE ÖRNEK OLACAKTIR”

Karaçubuk Dernek Başkanı Vahit Akengin ise, “Epey zamandır bu sorunu kendi aramızda ve dernek başkanları arasında konuşuyoruz ama bugüne bize nasip oldu. Bizler eskisi gibi evlerimizden hazırladığımız kömbeleri ve yöresel yemeklerimizi taziye yerine getirerek dayanışma içeresinde yeniden eski kültürümüzü canlandıracağız. Bugün itibari ile hiçbir taziyede dernekte yemek yapılmayacaktır. Mevlit vermek isteyen, bir hafta sonra ya da bir ay sonra yapabilir. Ama taziye sürecinde acısını paylaşmaya gelen dostlarına zaman ayırsınlar. Biz dernek olarak çayını ve kurabiyesini ikramlarımızı yaparız” dedi.

ÖZCANIMIZ GİDERKEN, HAYRA VESİLE OLDU

Kimi insan, yaşarken değeri bilinmez ama vefat edip gidince, söyledikleri konuşulur. Kimi de parasıyla kendine makam ve saygı uydurmaya çalışır ama cenazesine gelen olmuyor.  Kendi halinde mütevazi bir hayat yaşayan Özcan’ımız, içindeki iyilik, toplumun hayrına vesile oldu.

Geriye bir eş ve dört yetimi önce Allah’a, sonra da bize emanet etti.

Yetimlerin rızkı geniştir, bunu aile olarak görüp ve yaşadığımız için bir endişemiz yok.

Benden iki yaş küçük olmasına rağmen beraber askere gittiğimiz için her seferinde tertip derdi.

Çocuklukta, askerde, evliliğinde, baba olduğunda, yaşamında en yakınlarından biriydim.

İnşaat işlerinde çalışır, ekmeğini taştan çıkarırdı. İnşaat sektöründe her mesleğe elinin bu kadar yatkın olan bir insan daha tanımıyorum.

A’dan Z’ye, tadilat sorunun mu var, elektrik ya da tesisat, kalıp, aklınıza gelebilecek her işi becerebilen biri olunca; herkesin imdadına koşardı.

Kimseyi kırmaz ve üzmezdi.

Ne zaman bir işim düşse, “Tamam dayım, geliyorum” derdi ve gelirdi.

Rabbim rahmetiyle muamele eylesin.

Makamın cennet olur inşallah. Amin.