DOLAR
32,3367
EURO
35,1613
ALTIN
2.242,18
BIST
8.718,11
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul
Hafif Yağmurlu
9°C
İstanbul
9°C
Hafif Yağmurlu
Çarşamba Az Bulutlu
11°C
Perşembe Az Bulutlu
11°C
Cuma Az Bulutlu
12°C
Cumartesi Az Bulutlu
13°C

Abdulbaki ERDOĞMUŞ

Abdulbaki Erdoğmuş, 1 Ocak 1958 yılında Genç doğumludur. İlkokulu Genç’te İmam Hatip okulunu da Diyarbakır da bitirdi. Erzurum Yüksek İslam Enstitüsü (İlahiyat Fakültesi) mezunu olup Medrese Eğitimini de Diyarbakır da tamamladı. İmam Hatip ve Müftülük görevlerinden sonra 1999 seçimlerinde ANAVATAN Partisinden 21. Dönem Diyarbakır milletvekili olarak seçildi. Aktif siyasetten sonra Sivil Siyaset çalışmalarına devam eden Erdoğmuş, Sivil Siyaset Platformu ve Sivil Siyaset Girişimi Sözcülüğü yaptı. Şimdi ise Sivil Siyaset Hareketi Koordinatörlüğünü yapmaktadır. Yayınlanmış 3 kitabı vardır.

Makul Siyaset İhtiyacı

Keyfi uygulamaların ve otoriter sistemin kabul görmesi hiç kuşkusuz bir toplum için övünülecek bir durum değildir. Coğrafyamızda genel kabul gördüğü de bir gerçektir. Doğu toplumlarında otoriterlik dinsel, kültürel ve kurumsal olarak toplumsal kabul görmektedir. Bu durumu görmezden gelerek gerçeklerimizden kaçamayız.

“Otoriter” sistemi ve “Tek Adam” rejimini cazip kılan ve toplumsal kabulünü sağlayan en önemli nedenin de hiç kuşkusuz devlet gücünün hukuka bağlı olmaksızın keyfi veya mafyavari olarak kullanılmasıdır.

Dışarıdan yapılan müdahale ve baskılar dönüşümü kolaylaştırmak yerine otoriter sisteme ve liderlere itaati daha da güçlendirmektedir. Örneklerini yakın tarihimizde Irak’ta ve Suriye’de gördük.

Ülkemizde de otoriter uygulamaların toplumsal onuru zedelemesine ve temiz vicdanları dahi kirletmesine rağmen çoğunluk tarafından itiraz edilmediğini görüyoruz.

binguven-bal2

Hak ihlallerinin ortadan kaldırılması, temel hak ve hürriyetlerin, eşitlik ve adaletin tesisi için sulh ve hukukun inşası ve toplumsal refahın sağlanması gibi yüce hedefleri gerçekleştirmek her siyasi partinin demokratik sorumluluğudur. Buna rağmen bu değerlerin toplumsal karşılık bulmadığı için neredeyse tedavülden kalktığını üzüntüyle izliyoruz.

Bu ilkeler yerine milliyetçi, dinci, hamasi politikaların karşılık bulduğu, iktidar ve muhalefet partilerinin politikalarından açıkça anlaşılmaktadır. Bu patolojik durumu tek başına ekonomik krize bağlamak bana çok gerçekçi gelmiyor.

Bu anlayışın oluşmasında toplumsal ayrışmaların, ideolojik kutuplaşmaların, kısır politikaların etkin rolünün olduğunu düşünüyorum. Özellikle Cumhur ittifakını ve otoriter uygulamaları besleyen de söz konusu anlayıştır.

Ancak Millet ittifakının aynı anlayıştan beslenmesini doğru bulmadığımı belirtmeliyim. Mevcut iktidarla başka türlü mücadele etmenin imkansızlığı savunulabilir. Yine de toplumsal gerçekliğimizi de dikkate alarak çözüm odaklı makul bir siyasete ihtiyacımız olduğu kanaatindeyim.

Müslim-Gayri Müslim gibi dini, Sünni-alevi-Şii gibi mezhepsel, Türk-Kürt gibi etnik, sosyalist-komünist gibi sınıfsal, milliyetçilik, Atatürkçülük, İslamcılık, ümmetçilik gibi ideolojik unsurlar ülkemizin bir gerçeğidir.

Benzer unsurlar dünyamızın da bir gerçeğidir. Değişerek, yenilenerek, yenileri eklenerek var olmaya da devam edeceklerdir.

Bu unsurların yok sayılması, baskılanması, dışlanması veya yasaklanması var olan gerçeği değiştirmez. Esas olan; bu unsurları şiddet sarmalına sokmadan, kavga, çatışma ve düşmanlık gerekçesi yapmadan bir arada tutmak ve hayatiyetlerini barış içinde sürdürmelerini sağlamaktır.

Demokratik siyaset dışında hiçbir ideoloji bu kesimleri barış içinde tutacak yeterliliğe ve ortak paydaya sahip değildir.

Bu durumda kuşatıcı ve makul bir siyasetin etkinleştirilmesi gerekmez mi?

Kuşkusuz otoriter yönetim geleneğine ve kültürüne sahip toplumlarda demokratik dönüşüm imkânsız kadar zordur. Mevcut siyaset zemininde demokratik dönüşümü tartışmak da sorunludur. AK Parti’nin bu anlayışı derinleştirdiği de ortadadır.

Ancak yeni dönemde demokratik dönüşümü sağlayacak bir partinin de şimdiden güvence olması gerektiğine inanıyorum. AK Parti ve MHP, demokratik dönüşümün teminatı olmayacağına göre CHP ve İYİ Parti’nin veya bunlardan birisinin bu güvenceyi ortaya koyacak politikalarını belirlemeleri gerekir, diye düşünüyorum.

Açıkça belirtmek istiyorum ki önümüzdeki seçimlerde bir iktidar değişimini kesin kadar net görüyorum. İktidar hızla irtifa, itibar ve güven kaybediyor. Muhalefet partileri de özellikle İYİ Parti de hızlı bir yükselişte. Temennim ve beklentim, muhalefet partilerin de makuliyet ve demokratik bir siyaset yönüne etkisini daha çok artırmasıdır.

Yazarın Diğer Yazıları
rodi
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.