DOLAR
34,2398
EURO
37,6309
ALTIN
2.920,13
BIST
9.109,34
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
İstanbul
Az Bulutlu
24°C
İstanbul
24°C
Az Bulutlu
Pazartesi Açık
26°C
Salı Parçalı Bulutlu
25°C
Çarşamba Çok Bulutlu
26°C
Perşembe Az Bulutlu
26°C

Abdulbaki ERDOĞMUŞ

Abdulbaki Erdoğmuş, 1 Ocak 1958 yılında Genç doğumludur. İlkokulu Genç’te İmam Hatip okulunu da Diyarbakır da bitirdi. Erzurum Yüksek İslam Enstitüsü (İlahiyat Fakültesi) mezunu olup Medrese Eğitimini de Diyarbakır da tamamladı. İmam Hatip ve Müftülük görevlerinden sonra 1999 seçimlerinde ANAVATAN Partisinden 21. Dönem Diyarbakır milletvekili olarak seçildi. Aktif siyasetten sonra Sivil Siyaset çalışmalarına devam eden Erdoğmuş, Sivil Siyaset Platformu ve Sivil Siyaset Girişimi Sözcülüğü yaptı. Şimdi ise Sivil Siyaset Hareketi Koordinatörlüğünü yapmaktadır. Yayınlanmış 3 kitabı vardır.

CUMARTESİ ANNELERİ

27.05.2024 19:08 | Son Güncellenme: 27.05.2024 19:17
46
A+
A-

Benim de annelerim dediğim ‘Cumartesi Anneleri’, 27 Mayıs 1995’ten bu yana her cumartesi günü Galatasaray Meydanı’nda oturma eylemleri düzenleyerek gözaltında kaybolan veya faili meçhul siyasi cinayetlere kurban giden yakınlarının akıbetlerini öğrenmeye çalışan ve faillerini arayanlardan oluşan bir kadın grubunun adı olarak kabul görmüştür.

İnsan Hakları Derneği’nin (İHD) 1992 yılında, zorla kaybedilenler için “Kayıplar bulunsun” sloganıyla başlattığı kampanya, 1995’te Cumartesi Annelerinin mücadelesiyle büyük bir hak ve adalet arama hareketine dönüştü.

Gözaltında kaybedilen yakınlarının akıbetini soran ve faillerin yargılanması talebiyle İstanbul-Beyoğlu’nda 1995’ten bu yana eylem yapan Cumartesi Anneleri, (25 Mayıs-Cumartesi) itibariyle tam 1000 (bin) haftadır nöbettedirler.

Böylece Türkiye’de eşi görülmemiş kararlı ve ısrarlı bir direnişin sembolü oldular.

binguven-bal2

Büyük sanatçı Sezen Aksu, Cumartesi Annelerini ve kararlı direnişlerini şöyle anlamlandırmaktadır:

“Ben de Cumartesi Annesi’yim. Anneliğin yalnızca doğumla ilgili olmadığına inananlardanım. Bu yüzden zaten o annelerin yerindeyim duygu olarak. O durumdayken uçurum gibi ürkütücü, karanlık ve sonsuz bir sessizliğin korkusu kaplar herhalde içimi… Bu baskıya rağmen direnebilme gücü de analığın ta kendisi…”

Toplumsal çoğunluğa sormak isterim: 1000 haftadır, yaklaşık 29 yıldır yalnız ve yalnız çocuklarının akıbetlerini öğrenmek için bir araya gelip sessiz oturma eylemi yapan acılı annelerin çığlığına cevap vermemek, nasıl bir duygu ve nasıl bir inanç anlayışıdır?

Siyaset ve iktidarlar için bundan daha büyük bir vebal, siyasal düzen için bundan daha büyük bir utanç olabilir mi?

Bu vebal ve utanca sessiz, tepkisiz ve duyarsız kalan bizler de sorumlu ve ortak değil miyiz?

                                          —

5 Şubat 2011’de Başbakan Erdoğan, İstanbul-Dolmabahçe’deki ofisinde Cumartesi Annelerini kabul etmiş, bu konuyu çözeceğine dair Berfo Ana başta olmak üzere diğer Annelere söz vermişti.

Bunun üzerine TBMM İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu bünyesinde alt komisyon kuruldu, rapor hazırlandı ve bu doğrultuda 2014’te dava dosyası yeniden açıldı.

Peki sonra ne oldu?

Berfo Anaya verilen sözler unutuldu, acılı anneler acılarıyla baş başa bırakıldı.

Birçok dosya gibi 2020’de Yargıtay’ın kararıyla zaman aşımından tekrar kapatıldı ve hukuk gömüldü.

Kuşkusuz bu durum ilk de son da değil. 12 Eylül 1980 darbesinden günümüze toplam 1.352 kişinin sadece gözaltında kaybedildiği tahmin ediliyor. Hiç birisinden hala haber yok…!

Biliyoruz ki Türkiye’de özellikle 1993-95 yılları arasında binlerce faili meçhul cinayet işlenmiş ve bunların çoğunun akıbetinden haber dahi alınmamıştır.

Buna rağmen vicdanımız ve inancımız gereği bir kez daha Cumartesi Annelerinin acılarına ortak olduğumuzu açıkça belirtmek istiyorum.

Hukukun üstünlüğüne ve insan haklarına inanan herkesin Cumartesi Annelerinin haklı, onurlu direnişini savunmak zorunda oluğuna inanıyorum. Bunun için “Benim Annem Cumartesi” diyorum.

Sanatçı merhum Ahmet Kaya’nın, sözleri ve müziği kendisine ait olan ‘Beni Bul Anne’ parçasıyla noktalamak isterim:

Dün gece gördüm düşümde

Seni özledim anne

Elin yine ellerimde

Gözlerin ağlamaklı

Gözyaşlarını sildim anne

Camlar düştü yerlere

Elim, elim kan içinde

Yanıma gel, yanıma anne

İki yanımda iki polis

Ellerim kelepçede

Beni bul, beni bul anne

Dün gece gördüm düşümde

Seni özledim anne

Gözlerinden akan bendim

Düştüm göğsüne

Söyle, canın yandı mı anne?

Camlar düştü yerlere

Elim, elim kan içinde

Yanıma gel, yanıma anne

İki yanımda iki polis

Ellerim kelepçede

Beni bul, beni bul anne

Yazarın Diğer Yazıları
rodi
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.